Stabekk 7. april 1946.

Kjære Randi

Åra går, og lenge er det sidan vi såg kvarandre. For 2 år sidan var eg 70 år: 12. april no er det din tur. Eg vil då få lov å ynskja deg til lukke med dagen og med at du har fått oppleva han. Det er så mange i desse åra som har mått gått burt i tidlegare alder. Og so vil eg ynskja at du må få leva mange år til, og ha det bra.

Rett som det er går tankane attende til tida i Eidslia og dei lukkelege dagane der. So lenge ein var heime og far og mor hadde sut og sorger for ein, så visste ein ikkje noko tå kva livet kan ha å by. Og om vi streva litt hardt sumtid, så var det gildt læll, veit du.

Krigen har fare hardt fram med familien vår, kan du få vita. Eg har mist einaste sonen min; ho Nikoline har mist einaste sonen sin. Han heitte Sigmund og rømde over til England der han gav seg med i fly-våpenet. Ein dag han var med eit bombefly som skulle burttil den norske kysten og sjå etter tyske skip, kom dei i strid med tyske fly og stupa i havet og vart burte der. Krigen førde og til at den eldste dotter mi, Målfrid, mista eit foster. So 3 liv har gått hos oss.

Ho Svanhild, yngste dotter vår, gifta seg føre nyåret og med ein svensk lærar i Stockholm. Ho har soleis slutta å vera lærar i Sarpsborg og har flytta til Stockholm. No har dei fått seg godt hus og flytta inn og har kome i orden.

No sit då ho jørga og eg åleine heime. Det er heimsens gang veit du. Men vi har teke leigefolk inn i nokre rom, unge folk, so det finst då liv i huset likevel. Ho Målfrid bur på andre sida byen. Det er eit par mils veg millom oss, men vi har tog og trikk so vi kan treffast lett. Mannen hennar heiter Kristian Dørum, og han er lektor på Sinsen gymnas i Aker. Målfrid er òg lektor der, men ikkje fast. Dei har to born, gut og gjente, tvillingar, dei er no 8 år, og dei har godt vett, ser det ut til.

Nikoline bur i Oslo no, ho har slutta vera lærar. Mannen hennar har plass i telegrafverket i Oslo. Ho Anna bur òg i Oslo. Hu slutta vera lærar då ho var 55 år.. Ho var siste åra lærar i same bygda som Nikoline, Oppegård, ei bygd eit par mil frå Oslo.

Det hender at vi ser folk frå Hemne av og til. Han Henrik Sødal kjem sumtid innom når han er på desse kantar. Han er skuleinspektør i Kristiansand no.

Så mu du senda meg nokre ord, so eg får vita korleis du har det. Du må skriva sjølv, det er so mykje morosamare då. Ikkje bry deg om at du tykkjer du skriv stygt. So må du helsa folket på Øvre Stavåsa, eg har ikkje gløymt deim. Eg er ein klein kar til å skriva brev, endå eg skriv mykje. - Er det nokon som spør etter oss her, so hels dei frå meg.

So må du leva så inderleg vel då

Hjarteleg helsing

Peder Hovdan

Eg skal helsa så mykje frå kona mi.
Ho har ikkje gløymt deg veit du

Bones? 250
Stabekk